• Mikaelo Bronŝtejn

La esperantistoj de la antikva rusa urbo Tiĥvin ja havas sperton pri allogaj kaj programriĉaj amasaj aranĝoj. La unua el tiuj estis SEJT (Sovetia Esperantista Junulara Tendaro), organizita en 1976 malgraŭ malpermeso de tiamaj oficialuloj; ĝi kunvenigis pli ol 250 gejunuloj el ĉiuj regionoj de Sovetio – de Kamĉatko ĝis la Ĉebaltiaj respublikoj. Sekvis longa paŭzo, sed ekde 1999 la renkontiĝoj en Tiĥvin iĝis pli-malpli regulaj kaj internaciaj, akirinte en 2009 la nomon “Tiĥvinaj Esperanto – Metiejoj” (TEMoj).

• Tim Owen

Aŭdiĝis ĉe la BBC en januaro la vortoj "Hodiaŭ inter la gastamaj muroj de Bulonjo-sur-Maro kunvenis ne francoj kun angloj, ne rusoj kun poloj, sed homoj kun homoj". Ĉu temas pri tempo-maŝino? Iusence, jes.

• Liba Gabalda

La jarfina aranĝo okazis en Germanio en la JUFA-hotelo proksime al la urbo Bonn. Partoprenis ĝin 65 geesperantistoj el dek landoj, inter kiuj ankaŭ estrarano kaj Ĝenerala Direktoro de UEA. Sabate vespere okazis interkonatiĝo en amika etoso kun gustumado de du lokaj vinoj - blanka kaj ruĝa.

Gravaj kaj sukcesaj rezolucioj de Unesko, favore al Esperanto

Rezolucio de 1954 (Montevideo)
Rezolucio de 1985 (Sofio)
Rezolucio de 20.. (?)
Unuiĝintaj Nacioj por edukado, sci­enco kaj kulturo (Unesko) estas gra­va organizo, fondita en 1945 kun la ĉefa sidejo en Parizo kaj aldonaj oficejoj en dekoj da landoj, havanta 195 ŝtatojn, ki­el membrojn kaj 6 observantajn. Ĝiaj celoj ofte kongruas kun tiuj de la Es­peranto-Movado kaj Esperanto-orga­nizoj.

• Raita Pyhälä

Dum la UK en Lahtio oni trovos plurajn restoraciojn/kafejojn, kaj en la najbaraĵo de la Kongresejo kaj en la Kon­gresejo Isku Areena, kiu estas gran­de­ga sportohalo por glaci­ho­keo. La ĉefa restoracio en la Kongresejo no­miĝas Lämäri (la nomo ri­latas al ler­ta uzo de glaci­hokea ba­tilo), ĝi povas ser­vi 200 manĝantojn. La plej avan­taĝa manĝotempo estas de la 11-a horo ĝis la 14-a.

• Fernando Pita
Cherpillod, André. 2009. La gramatika karaktero de la esperantaj radikoj/ Le caractère grammatical des racines de l’Espéranto. La Blanchetière: eldono de la aŭtoro. 36 p.
Prezo ĉe UEA: € 3,90

Respegulante la “facilecon” de Esperanto, de multaj jaroj abundas instruiloj, kiuj celas nur lernantojn de bazaj kursoj. Por kelkaj, tio eĉ fariĝis kvazaŭ devizo, ĉar onidire “facila lingvo ja postulas malgrandan lernolibron”. Aliaj eĉ diras, ke tia devas esti, ĉar lernado de Esperanto estas afero pli intuicia ol racia, ĉar tiel estas nia lingva sistemo. Tia abundo ne estas problemo en si mem, ĉar estas necese konstante renovigi tiujn lernmaterialojn; tamen, kiam oni konsideras la nombron de materialoj por post-bazaj kursanoj, estas bedaŭrinde konstati ke la situacio tute inversiĝas: oni povas ja kalkuli ne pli ol 10 titolojn verkitajn celante precize tiun publikon, kaj tio estas vera funelo de elektebloj, ĉu por instruistoj, ĉu por (mem)lernantoj.

• Mark Fettes
Unu el miaj antaŭuloj kiel Pre­zidanto de UEA kutimis priskribi sin kiel “la prezidanto de ĉiuj es­perantistoj.” La vortoj ŝajnas unuavide pretendemaj. Eĉ se oni enkalkulas ĉi­ujn aligitajn membrojn de UEA (la membrojn de la aliĝintaj landaj aso­cioj), sendube ili konsistigas nur iun onon de la monda esperantistaro: du­onon, kvaronon, okonon, kiu scias?