• Maximilian Iranghe
Urbestro de Aruŝo

Estimataj gekongresanoj, karaj esperantistoj!
Karibu Arusha, bonvenon al Aruŝo.
Por la urbestro de Aruŝo kaj por nia urbo estas honoro akcepti unuafoje en Afriko kaj en Tanzanio la Universalan Kongreson de Esperanto. Rimarkinda renkontiĝo, kiu ne nur kunigas personojn de diversaj horizontoj, sed ankaŭ festas la idealojn de paco, amikeco kaj reciproka interkompreniĝo.
La emo de la Esperanto-movado kontribui al mondo pli sana kaj pli varia, estas subtenenda. Tanzanio estas grundo, kie ĝermas ĉiuj faligitaj bonaj semoj. Nia lando estas ideala loko por diskuti la temon “Homo, lingvo kaj medio por pli bona mondo” kaj esplori la profundajn ligojn inter nia interagado kun nia natura medio kaj nia kapablo komuniki kaj kunlabori kiel homoj.
Profitu ĉi tiujn tagojn de interŝanĝoj, debatoj kaj renkontiĝoj por plifortigi la ligojn, kiuj kunigas nin preter vortoj. Kune, ni povas konstrui estontecon, kie ĉiu voĉo estos aŭdata, kie ĉiu kulturo estos respektata kaj kie ĉiu individuo povos esprimi sin libere, en la lingvo de sia elekto.

• D-ro Hassan Abbasi
Konstanta Sekretario de la Ministerio pri Turismo

Bonvenon al Tanzanio!

Mi bonvenigas vin al Tanzanio, kaj bonvenigas vin al nia bela urbo Aruŝo.
Estas granda honoro bonvenigi vin ĉi tie en la urbo Aruŝo, kie kunvivas diverslingvaj kaj diverskulturaj homoj de diversdevenaj landoj.
Por Tanzanio estas honoro akcepti vin, kaj gastigi tiun ĉi eventon, kiu estas ne nur okazo por profundigo, studado kaj interŝanĝo de konoj, sed ankaŭ por renkontiĝo, festado, dialogoj kaj turisme-rilataj programeroj.
La fenomeno Esperanto instigas min reliefigi la rolon de via organizo, celantan al la kreado de pontoj inter multaj kulturoj kaj al pli harmonia komunikado inter popoloj. Kreita en 1887 de Ludoviko L. Zamenhof, Esperanto estas unu­iga kaj inkluziva lingvo. Ĝi travivis du mondmilitojn, aldone al persekutaj epizodoj celintaj Esperantistojn, kaj daŭre estas parolata pli ol 130 jarojn poste. Temas pri impresa rezistemo kaj pri nemalpravigebla pruvo, ke unuiĝo kaj amo inter popoloj estigas forton.

• Margaret Zaleski-Zamenhof

Karaj kaj estimataj kongresanoj, gastigantoj, geamikoj, organizantoj, kiel ano de la familio Zamenhof mi fiere salutas vin kaj deziras al ĉiuj riĉan kaj sukcesan kunestadon.

Bedaŭrinde, ĉi-jare, ne eblas por mi fizike ĉeesti nian renkontiĝon. Tamen, mense mi estas kun vi, tial mi ĝoje sendas ĉi tiun mesaĝon.

Dank’ al modernaj rimedoj, hodiaŭ eblas esti kune malgraŭ la grandegaj distancoj, malgraŭ diferencoj en horzonoj. Mirinde estas observi sciencfikciajn revojn realiĝi. Ni, homaranoj, kapablas atingi niajn revojn, eĉ kiam ili ŝajnas tute fantaziaj.

Kion ni bezonas, por atingi niajn plej eksterordinarajn revojn?

Ni bezonas celon, ni bezonas grandegan deziron sukcesi. Ni bezonas, ke nia celo estu la plej grava afero en nia vivo. Ni bezonas koncentriĝi kaj uzi nian plenan energion por ke la revo fariĝu realo.

• Mireille Grosjean

Saluton al ĉiuj!

Mi ne membras en la Estraro de ILEI. Mi estis prezidanto de ILEI dum ok jaroj. Nun ne plu. Mi ĝojas anonci al vi nun, ke estas nova kapabla Estrarano de ILEI el Afriko, Patrick Manirakiza sekciestro de Burundo kaj kunordi-ganto de la Afrika Komisiono de UEA, kiu zorgos precipe pri Afrika Agado. Sed la Estraro de ILEI daŭre petis, ke mi reprezentu la Ligon ĉi tie por substreki la kontinuecon de la Agado de ILEI por Afriko tra la jaroj.

Nelson Mandela diris: ’’La plej potenca armilo por ŝanĝi la mondon estas EDUKADO’’.

Afrika Unio deklaris la jaron 2024 JARO DE EDUKADO. La unua tanzania prezidento Julius Kambarage Nyerere tre atenteme zorgis pri la enhavo de la instruprogramoj en la lernejoj. Li subtenis la lokajn lingvojn, abunde disvastigis la uzon de la svahila lingvo. Li organizis, ke infanoj en la lernejoj malkovru novajn agrikulturajn metodojn, kaj tiuj infanoj alportis tiujn novajn farmanierojn al siaj familioj. Tiel agrikulturo bone evoluis. Li provis kunmeti disajn vilaĝojn por konstrui en ĉiu el ili lernejon kaj sanservon. Li estis la unua ŝtatestro, kiu aperis en Unuiĝintaj Nacioj surhavante afrikstilajn vestaĵojn. Li estis fiera afrikano, saĝa kaj efika. La nuna mondo bezonas tiajn ŝtatestrojn.

• Duncan Charters

4-an de julio, 2024

Asubuhi Njema! Karibu! Good morning and welcome! Bonjour, tout le monde!
Bonan matenon kaj elkoran bonvenon al la 109-a Universala Kongreso de Esperanto kun nia ĉeftemo: Lingvo, homo kaj medio por pli bona mondo.

Estimataj distingitaj gastoj, karaj gekongresanoj:

Antaŭ jardekoj, por-Esperanta ĉampiono Tibor Sekelj alvokis por Kongreso de Universala Esperanto-Asocio en la Afrika kontinento. Antaŭaj Estraroj de UEA priparolis, promesis, deziris sekvi la iniciatojn de ILEI kaj TEJO, instruistoj kaj gejunuloj, kiam ili unuafoje kongresis en la kontinento. Sed fine jen ni estas en Aruŝo, en nature bela Tanzanio, kun mondfamaj okazoj por vizitoj al muzeoj de lokaj kulturaj atingoj, sopirate inspiraj montoj kiel Kilimanĝaro, respektoplena observado kaj konservado de bestoj vivantaj en ilia natura ĉirkaŭaĵo: ĝuanta Kongreson en vere digna internacia kongresejo.

Kial decidis veni UEA? Ekde nia unua renkontiĝo en Bulonjo en 1905 ni neniam kongresis en via kontinento, do tiu momento devis veni. Koincide kun laŭdinda pliaktiviĝo de Afrika agado, kaj estraraniĝo de burundano Jérémie Sabiyumva, eblis ne nur pripensi sed aktive progresi al la celo okazigi la unuan afrikan UK-on.

Rezervu la daton! La 5-a Virtuala Kongreso de Esperanto (VK) okazos de la 28-a de novembro ĝis la 1-a de decembro 2024 (de ĵaŭdo al dimanĉo). La VK estas organizata de Universala Esperanto-Asocio (UEA) kaj teknike realigata de E@I. Kunrealigas la muzikan programon la eldonejo Vinilkosmo. Kaj gvidas la laborojn la 1-a Vicprezidanto de UEA, Fernando Maia Jr. Aliĝilo por la VK devos aperi maksimume ĝis septembro: ĝi alireblos per https://vk.esperanto.net. La 5-a VK estos senpaga por aktualaj individuaj membroj de UEA, kiuj aliĝos ĝis la 11-a de novembro 2024. Tial ĉiuj, kiuj ankoraŭ ne aliĝis al UEA (aŭ TEJO) por 2024, bonvenas anticipi tion fari per https://uea.org/alighoj/alighilo.

• Kimoto Yasuhiro

“Fuĵi-monto, Gejŝo” stereotipe estis la simboloj de Japanio. Gejŝo, mi devus klarigi enkonduke kio estas tio. Vortaro esperanta klarigas tiel, ke “En japanio, virino profesie disciplinita, por servi festenajn gastojn per sakeo kaj ilin amuzi per dancado, kantado kaj ŝamisenludo.” Ŝamiseno. Gi estas japana tradicia gitaro-simila muzikilo kun tri kordoj.

Geiŝoj estis aperintaj en la Edo-epoko (1603-1867). S-ino Tanaka Yuko, emerita profesoro de Hosei Universitao, rakontas tion en sia libro “La leviĝo kaj falo de japanstila salono-kulturo, geiŝo kaj ludo”. Kaj ĝi pereis komence de la Taisho-epoko (1912-1926). Tiel rakontas ŝi en la libro. Tamen, en Kioto, Tokio kaj kelkaj urboj gejŝoj ankoraŭ troviĝas.

Edo-epokon oni nomas Pax Tokugawana la paco de Tokugaŭa. Ŝoguno (Generalo) Tokugawa Ieyasu finis la batalo-epokon. Daŭris paco, progresis komerco, kulturo, arto kaj ankaŭ lokoj por amuziĝi. Samurajoj kies tasko estis ĉefe bataloj, fariĝis registaroficistoj. Tanaka Yuko mencias, ke dum tia epoko geiŝoj estis aperintaj. En 1853, usonanoj venis en Japanion kun feraj batalŝipoj por malfermi fermitan Japanion. Pax Tokugawana finiĝis. Post la tumulto, aŭ revorucio, Japanio ŝanĝiĝs ĝis la moderna formo. En 1868, nova Japanio naskiĝis. Samtempe fondintoj de nova Japanio, ĉefe de samurajoj, aperis. Dum kaj post la tumulto, gejŝoj estis en la loko. Loko de festeno, loko de komerco, loko de politiko. Jam tempoj ŝanĝiĝis. Jam Japanio estas libera demokratia ŝtato. Tanaka Yuko vidas, ke gejŝo, kiu estas difinita de ŝi mem, pereis.