• Valentin Melnikov
Nikolao Ĥoĥlov: Verda rido. Kabaredo.
Grafokom, Đurđevac, 2010, 35 p.
Prezo ĉe UEA: € 4,20

Ĉiuj literaturŝatantoj certe ko­nas la nomon Nikolao Ĥoĥlov (ofte oni skribas lian familinomon sen supe­r­signoj, sed laŭ la ruslingva prononco supersignoj necesas). Samaĝulo de Baghy kaj Kalocsay, arda aktivulo de Esperanto, li estis ruso kaj plejparton de la vivo vivis en Moskvo – sed la krea periodo de lia vivo, 1918-1928, pasis en Jugoslavio/Kroatio.

Revuo Esperanto: Vi esperantistiĝis en 1999. Kio instigis vin lerni la lingvon kaj ekaktivi en la movado?

A.K.: Tiam mi estis interŝanĝa stu­den­to en Berlino, malkovris la ling­von en lingvofoiro Expolingua. Mi ek­ler­nis la lingvon ĝenerale pro ling­vo-amo, spe­cife ĉar la budo en la foiro sukcesis kon­vinki min. Mi restis en la komunu­mo pro intereso al la asocia kaj komu­nu­ma vivo: la junularaj kaj nejunularaj kon­gresoj. Mi ekaktivis en la movado ĉar tuj sentis, ke la belan aferon indas dividi kun la mondo. Mi ne aktivis en iu ajn asocio. Aktivi en Esperantio estis maniero por kaj praktiki Esperanton, ĝui ĝin, kaj (a)socie aktivi por kontribui al ĝia dis­vastigo.

• Dima Ŝevĉenko,
Anna Striganova


Lahtio, kie okazos la 104-a Uni­ver­sala Kongreso de Esperanto, estas ur­bo en Finnlando, kiu havas ĉirkaŭ cent mil loĝantojn kaj estas la ĉefurbo de la regiono kun ĉirkaŭ ducent mil loĝantoj. Ĝi estas facile kaj oportune atingebla per oftaj trajnoj kaj busoj el Helsinki (inkluzive la rektan traj­non el la flughaveno de Helsinki) kaj Sankt-Peterburgo. La trajno estas reko­mendinda maniero por atingi la ur­bon pro tio, ke la trajnoj estas sufiĉe kom­fortaj kaj rapidaj. Tiel, depende de la tempo, el la flughaveno de Helsinki eblas atingi Lahtion ene de malpli ol horo aŭ 1 h. 21 min. maksimume.

• Valentin Melnikov
Emilija Rapka: Apud Balta Maro. Vilnius, 2005, 55 p. ISBN 9955539275.
Prezo ĉe UEA: € 4,50

Ĉi tiun libreton mi elektis ĉefe pro scivolemo. La ĉioscia retejo de Sten Johansson “Originala Litera­turo Espe­ranta” listigas ĝin, sed do­nas neniajn informojn pri ĝi, nek pri la aŭtorino Emilija Rapka (la ve­ra familinomo Rapkevičiūtė tro malfa­cilas por neli­tovoj).

Rezulte de diplomatiaj elpaŝoj en Novjorko kaj Ĝenevo, UEA elektiĝis por trijara periodo en la estraron de internacia kunordiga grupo de nere­gistaraj organizoj ĉe Unuiĝintaj Nacioj, konata per la mallongigo CoNGO (pron. “kongo”).
Pli formale “La Konferenco de NRO-j en Konsultaj Rilatoj kun UN”, CoNGO funkcias kiel tegmenta aso­cio por pli ol 500 organizoj, kiuj tenas konsultajn rilatojn kun ECOSOC, la Ekonomia kaj Socia Konsilio de Unu­iĝintaj Nacioj. La celo de CoNGO estas faciligi la partoprenon de NRO-j en la UN-sistemo kaj kunlabori kun UN por komunaj celoj, ekzemple la Celoj por Daŭripova Evoluigo.

• Stefan MacGill,
Jérémie Sabiyumva

AMO-45 okazis sinergie kun la Mez­orienta Kunveno (MK), kiu pasis de la 30-a de marto ĝis la 6-a de aprilo 2018 (inkluzive de postkunvenaj ek­s­kursoj). MK tipe altiras kvardekon da partoprenantoj – ege fidelaj kaj re­venemaj, grandparte el Eŭropo. Simile okazis por la ĵusa MK en Marakeŝo, Maroko, fascina lando kien iris MK kaj AMO unuafoje. Jen lando kun lernantoj kaj plurrilate favoraj kon­diĉoj, kiu meritas de UEA plian aten­ton.

• Fernando Pita
Pri homoj kaj verkoj. Eseoj pri la Es­peranto-kulturo. Div. Red. Michela Li­pari kaj Humphrey Tonkin.
UEA: Rotterdam, 2012. 143 paĝoj.
Prezo ĉe UEA: 9,00 €

Oni povas sendube aserti, ke ĉiu esperantisto, kiu kutime legas Espe­rantajn gazetojn kaj revuojn, kaj iel ajn sekvas la novaĵojn de la Esperanta kulturo, scias pri la famaj Belartaj Kon­kursoj de UEA. Okazantaj ekde 1950, la Belartaj Konkursoj iom post iom fa­riĝis bunta montrilo de la plej gravaj produktoj de niaj artistoj, des pli, ke la premiitaj verkoj estas publikigataj, fa­re de UEA mem, en specialaj libroj, ki­uj disvastigas nian “belartan rikol­ton”. La graveco de la Konkursoj eten­diĝis eĉ al artoj, en kiuj Esperanto po­vus havi nenian rolon; ekzemple: dum la jaroj 1976-95 estis eĉ premio pri Fo­to­grafio!