• Ziko van Dijk
Vivo de Andreo Cseh. Ed Borsboom. Hago: IEI, 2003. 313p. 21cm.
Ilus. ISBN 9080565121. Prezo: € 18,90
Kiu skribas, tiu restas, diras historiistoj, kaj tiel oni povas klarigi kial ekzemple Edmond Privat estas nuntempe multe pli konata ol aliaj UEA-prezidantoj, kiuj oficis pli longe ol li. Simile restos en la kolektiva memoro verkistoj kiel Julio Baghy kaj William Auld. Alispeca memorindulo estas la hungardevena pastro Andreo Cseh (1895-1979), konata pro speciala metodo instrui Esperanton. La Cseh-metodo ankoraŭ nuntempe estas aplikata kaj instruata, ne nur en Hago (Nederlando), kie nun situas Internacia Esperanto-Instituto. Ĝuste el tiu flanko venis Esperanta biografio de vere elstara nivelo.

• Fritz Wollenberg (nome de Esperanto-Ligo Berlino)

La 9-an de aŭgusto 2019 okazos vespere je 19-a horo en Zamenhofparko Berlin-Lichtenberg literature-muzika aranĝo. La konata pola Esperanto-bardo Jerzy Handzlik prezentos kelkajn el liaj famaj kantoj. Ankaŭ aliajn muzikistojn ni petis elpaŝi okaze de la jubileo, ekzemple la kantiston Stephan Schneider, la akordeoniston Alexander Danko, la muzikiston Hartmut Mittag kaj la Klezmer-muzikgrupon kun Peter Bäß.

• Leif Nordenstorm
Kaj staros tre alte... Trevor Steele. Vieno: IEM, 2006.239p. 23cm. ISBN 3010000340.
Prezo: € 24,00

Ĉiujare aperas pri Jesuo pluraj libroj, inter si tre malsamaj. Kaj staros tre alte ... Romano – kompreneble fikcie – pretendas esti biografio pri Jesuo verkita de romiano, kaj elterigita en la jaro 2001. La verkisto volas prezenti tion, „kio vere okazis dum lia vivo“ ĉar la „tradiciaj informfontoj“ estas „verkitaj jardekojn post la evento“. Simile al aliaj romanoj el nia tempo oni – fikcie – indikas ke la ekleziestroj ne volis ke la biografio aperu.

• Julian Modest

Mi neniam forgesos Nikola Aleksiev, unu el la plej elstaraj bulgaraj esperantistoj. Mi memoras, ke unuan fojon mi vidis lin en 1962. Tiam mi estis dekjara. Mia patro, Ilia Mihalkov, kiu estis esperantisto, regule partoprenis en la kunvenoj de sofiaj esperantistoj, kiuj tiam okazis en klubejo sur bulvardo Tolbuhin, nun Vasil Levski. Foje-foje kun la patro mi estis dum la kunvenoj. Tie mi vidis unuan fojon Nikola Aleksiev. Li parolis al la ĉeestantoj klare, flue, elokvente Esperante. Tiam mi revis, ke iam, kiam mi bone ellernos la lingvon, mi ŝatus paroli kiel li.

• Wei Yubin (Jado)

Foto de Jado

La angla lingvo estas deviga lernobjekto por ĉiuj ĉinaj lernejanoj, sed la lernado de ĝi ĉiam ilin kapdolorigas, ĉar la ĉina kaj angla tute apartenas al du malsamaj sistemoj. Por ĝin posedi oni devas elsalti ekster la kadro de sia propra lingvosistemo, jam radikiĝinta en sia kapo ekde infanaĝo (ekzemple, en la ĉina lingvo ne ekzistas la konceptoj de tenso kaj modo, tial la verbo ne varias sub ajna kondiĉo, dum en la angla lingvo, la verbo ofte varias gramatike en sia formo; ankaŭ al la ĉina lingvo mankas la artikolo, ĉar ŝajnas al ĉinlingvanoj, ke la artikolo ne estas nepre necesa, sekve la uzo de la artikolo fariĝas komplika kaj kapdoloriga). Do la ekposedo de la angla bezonas penegan intelektan konsumon.

• Eugeno de Zilah
Saĝo kiel terapio / Išmintis kaip terapija .
Jūratė Baranova. Trad. Gediminas Degėsys. Vilnius, Litovio: Trys Žvaigždutės, 2008. 341p. 18cm. ISBN 9789955641759.
Prezo: € 10,50
Jūratė Baranova estas profesoro pri filozofio ĉe la Pedagogia Universitato en Vilnius. Inter la jaroj 2000 kaj 2007 ŝi publikigis ses librojn kies esperantigitaj titoloj komprenigas ŝian interesokampon. Jen ili: Filozofio de historio, Etiko – filozofio kiel praktiko, Morala filozofio de la 20a jarcento – interparolo kun Kant, Meditoj: tekstoj kaj bildoj, Filozofio kaj literaturo: kontraŭdiroj, paraleloj, kruciĝoj, Nietzsche kaj postmodernismo. Profesoro Baranova interesiĝas pri la praktika efiko de la filozofio.

• Sara Spanò,
estrarano de UEA

Informoj pri la kultura kaj arta pro­gramo aperis dum la monatoj an­taŭ la kongreso, ĉefe danke al la revuo Esperanto kaj aliaj komunikkanaloj de UEA. Dum la 103-a Universala Kon­gre­so okazis altvaloraj kulturaj progra­me­roj; la aranĝo estas konsiderebla la kul­mino de la Jaro de la Esperanta Kul­turo.
La tradiciaj programeroj “Aŭto­raj Duonhoroj” kaj “Libroj de la Ja­ro”, kiujn mi havis la honoron kaj la res­pondecon prizorgi ankaŭ ĉi-jare, en­havis riĉan trarigardon pri lasta­tempaj verkoj, prezentitaj de verkistoj kaj el­donistoj.