Gravaj kaj sukcesaj rezolucioj de Unesko, favore al Esperanto

Rezolucio de 1954 (Montevideo)
Rezolucio de 1985 (Sofio)
Rezolucio de 20.. (?)
Unuiĝintaj Nacioj por edukado, sci­enco kaj kulturo (Unesko) estas gra­va organizo, fondita en 1945 kun la ĉefa sidejo en Parizo kaj aldonaj oficejoj en dekoj da landoj, havanta 195 ŝtatojn, ki­el membrojn kaj 6 observantajn. Ĝiaj celoj ofte kongruas kun tiuj de la Es­peranto-Movado kaj Esperanto-orga­nizoj.

• Raita Pyhälä

Dum la UK en Lahtio oni trovos plurajn restoraciojn/kafejojn, kaj en la najbaraĵo de la Kongresejo kaj en la Kon­gresejo Isku Areena, kiu estas gran­de­ga sportohalo por glaci­ho­keo. La ĉefa restoracio en la Kongresejo no­miĝas Lämäri (la nomo ri­latas al ler­ta uzo de glaci­hokea ba­tilo), ĝi povas ser­vi 200 manĝantojn. La plej avan­taĝa manĝotempo estas de la 11-a horo ĝis la 14-a.

• Fernando Pita
Cherpillod, André. 2009. La gramatika karaktero de la esperantaj radikoj/ Le caractère grammatical des racines de l’Espéranto. La Blanchetière: eldono de la aŭtoro. 36 p.
Prezo ĉe UEA: € 3,90

Respegulante la “facilecon” de Esperanto, de multaj jaroj abundas instruiloj, kiuj celas nur lernantojn de bazaj kursoj. Por kelkaj, tio eĉ fariĝis kvazaŭ devizo, ĉar onidire “facila lingvo ja postulas malgrandan lernolibron”. Aliaj eĉ diras, ke tia devas esti, ĉar lernado de Esperanto estas afero pli intuicia ol racia, ĉar tiel estas nia lingva sistemo. Tia abundo ne estas problemo en si mem, ĉar estas necese konstante renovigi tiujn lernmaterialojn; tamen, kiam oni konsideras la nombron de materialoj por post-bazaj kursanoj, estas bedaŭrinde konstati ke la situacio tute inversiĝas: oni povas ja kalkuli ne pli ol 10 titolojn verkitajn celante precize tiun publikon, kaj tio estas vera funelo de elektebloj, ĉu por instruistoj, ĉu por (mem)lernantoj.

• Mark Fettes
Unu el miaj antaŭuloj kiel Pre­zidanto de UEA kutimis priskribi sin kiel “la prezidanto de ĉiuj es­perantistoj.” La vortoj ŝajnas unuavide pretendemaj. Eĉ se oni enkalkulas ĉi­ujn aligitajn membrojn de UEA (la membrojn de la aliĝintaj landaj aso­cioj), sendube ili konsistigas nur iun onon de la monda esperantistaro: du­onon, kvaronon, okonon, kiu scias?

• Mikaelo Bronŝtejn
Tiuj-ĉi kantetoj aĝas duonjarcenton, eĉ pli. Juna, naiva kaj ravita pro la neforgesebla etoso de la unuaj Esperanto-tendaroj, mi verkis tiujn simplajn tekstojn kun plej sinceraj sentoj en mia animo. Unu-dufoje kantitaj, neniam publikigitaj, ili havas almenaŭ etan historian signifon. Kun tia opinio mi transdonas ilin en la “Beletran Rubrikon”.

• Liven Dek
La BK-Festo (Festo de la Belartaj Konkursoj de UEA), okazinta en la 103-a Universala Kongreso en Lisbono, faris etan omaĝon al la ĵus forpasinta Esperanta poeto Baldur Ragnarsson (forpasis 2018.12.25).

En la februara numero de la revuo Esperanto vi povos legi pri Baldur Ragnarsson. La redakcio funebras kune kun parencoj, amikoj kaj la tuta Esperantistaro.

• Valentin Melnikov
Potts, Bertram. Ni vagu kune.
Chapecó: Fonto, 2009. 108 p.
Prezo ĉe UEA: € 16,50

Bertram Potts (1895-1994), nov­ze­landano naskiĝinta en Anglio, iam ve­re famis kiel poeto, sed nun be­daŭ­rinde estas iom forgesita. Inter­re­te troveblas aserto, ke li aktivis en la skolta movado (eĉ ekzistas lia foto en skolta uniformo, kvankam sen iaj kla­rigoj) – do ne mirindas, ke li verkis ĉefe por infanoj. Lia poemaro Ni vagu kune, kun la subtitolo Ĝardeno de porinfana poe­zio, aperis en Brazilo ĉe “Fonto” en 2009.