Ĉiujare, la 10-an de decembro, ni festas la Tagon de Homaj Rajtoj. Temas pri la dato en la jaro 1948 kiam la Universala Deklaracio de Homaj Rajtoj estis akceptita de la Ĝenerala Asembleo de Unuiĝintaj Nacioj.

Fundamenta al la laboro de Unuiĝintaj Nacioj kaj enskribita en ties Ĉarton estas respekto de homaj rajtoj kaj la rajto de ĉiuj homoj vivi siajn vivojn en libereco kaj digno. Artikolo 1.3 de la Ĉarto aludas al celado“antaŭenigi kaj stimuli la respekton al homaj rajtoj kaj al fundamentaj liberecoj por ĉiuj sen distingo de raso, sekso, lingvo aŭ religio.”

Homrajta Tago estas aparte grava al nia Asocio, Universala Esperanto-Asocio, pro du kialoj.

La Vojo, poemo de L. L. Zamenhof. Kantas Amira Chun dum la Internacia Arta Vespero de la 104-a Universala Kongreso en Lahtio, Finnlando.

La Estraro de UEA kaj la redaktoroj de la Revuo Esperanto deziras al Humphrey Tonkin feliĉan naskiĝtagon.
Humphrey Tonkin kutimas sendi brilajn tekstojn al UN okaze de ĉiuj festendaj tagoj.
Venas hodiaŭ plia festenda tago... hodiaŭ escepte ni ne petos Humphrey Tonkin verki tekston :)

Pri Humphrey Tonkin en Vikipedio
Esperanto kaj Unuiĝintaj Nacioj

En la retejo https://uea.org/revuoj/esperanto estas senpage elŝutebla la aprila numero de la revuo Esperanto, la plej renoma periodaĵo en Esperantujo, aperanta jam la 113-an jaron. La numero estas la 4-a en la jarkolekto 2020.

En la retejo https://revuoesperanto.org estas senpage elŝutebla la novembra numero de la revuo Esperanto, la plej renoma periodaĵo en Esperantujo, aperanta jam la 112-an jaron. La numero estas la 10-a en la jarkolekto 2019.

• Renato Corsetti

Malgraŭ la disvastiĝo de po­ten­cegaj komunikaj iloj aŭ eble ankaŭ pro ili, la mondo restas ĉiam la sama, ĉar homoj restas samaj kun siaj vir­toj kaj malvirtoj. Certe ekzistas la es­perantistoj, kaj ilia toleremo kaj kom­prenemo por aliaj homoj kaj popoloj kaj ilia serĉo pri justeco, egaleco kaj paco. Sed samtempe ekzistas multaj aliaj homoj, kiuj predikas malamon kontraŭ la plej malfortaj, maltoleremon al aliaj kulturoj, perforton por solvi konfliktojn. Unuvorte, la nuna mondo estas kiel la mondo en la tempo de Za­menhof aŭ eĉ en la tempo de la antik­va Babilono. La mondo ŝanĝiĝas nur pri detaloj, ne pri la kerno.

• Merjan Pert

Veturante nur 75 km norden de la ĉefurbo de Rusio Moskvo, vi trafos veran rusan fabelon! Ĉi tie, inter antikvaj historiaj urboj Sergijev Posad kaj Dmitrov estas veraj, mirakle konversitaj sovaĝaj arbaroj! La pentristoj kaj kulturaj agantoj nomas ĉi tiun lokon “Rezervejo de Rusa Pejzaĝo”. Tie, inter arbaroj kaj montetoj, ĉe rivero Velja, ĝuste en mezo de antikva vojo inter Sergijev Posad kaj Dmitrov, kuŝas vilaĝeto Svjatogorovo.

Svjatogorovo estas loĝata ekde antikvegaj tempoj. Nuna vilaĝo havas 7 jarcentojn de historio! Ĝi estis fondita de fiŝkaptistoj, kaj sola inter najbaraj vilaĝoj staras preskaŭ ĝuste apud rivero. En sovetiaj tempoj Svjatogorovo povis tute malaperi de surfaco de la Tero. La sovetia registaro agnoskis Svjatogorovon kaj ankaŭ kelkajn lokajn vilaĝojn “senperspektivaj”. Vilaĝeto ĉe rivero estis preskaŭ detruita kaj forgesita, la loĝantoj estis elloĝigitaj. Sed ĝuste tiam, en 1982 jaro, ĉi tiujn belegajn lokojn tuŝis atento de famaj moskvaj turistoj-entuziastoj, ĉefoj de Moskva Sporta Turisma movado – Igor Vostokov kaj Vitalij Blaĵeviĉ.