Kulturo

La tutmonda pandemio portis al la Esperanto-movado ne nur la novformajn metodojn de komunikado, sed ankaŭ multajn novajn esperantistojn.
Ĉi-numere ni parolas kun unu el ili – María Luisa Soriano González el Hispanio (marisolesperanto@gmail.com).

Revuo Esperanto: Kio instigis vin ler­ni Esperanton?

M.L.S.G.: Kiam la pandemio aperis kaj mi vidis ke ni restos hejme dum monatoj, mi decidis fari ion novan, specialan, por trovi ion bonan en mal­bona situacio. Mi tiam rememoris, ke mia patro multfoje diris al mi, ke ek­zistas internacia lingvo, kiu faciligas komunikadon inter ĉiuj en la mondo, Esperanto. Mi ĉiam interesiĝis pri la ideo, sed neniam trovis tempon por fa­ri pli da esplorado pri ĝi. Finfine estis
la perfekta tempo por lerni Esperan­ton.

• Sara Spanò

La 9-an de septembro (09.09) ne estas hazarda dato; des malpli estas tia la 9-a de septembro 2009, geedziĝdato de Júlia Sigmond, rumanhungara verkistino kaj pupaktorino, kaj de Sen Rodin (pseŭdonimo de Filippo Franceschi), itala verkisto.
Sen mencias la daton 09.09.2009 en la novelo “Sankta Maria”, lastlinie, en la kolekto “Nu, kio do?”; Júlia mencias ĝin en sia rakonto “La skribistino”, en la kolekto “90” (la sonregistraĵo daŭre aŭskulteblas ĉi tie: https://mallonge.net/6i).

Miguel Fernández deklamas la zamenhofan poemon "La vojo", kadre de VEKI (Virtuala Esperanto-Konferenco ILEI).

Ekde pli ol 25 jaroj, la Laŭzana Esperanto-Societo realigas en Svislando filmojn dokumentajn kaj fikciajn pri lingvoj ĉefe en Esperanto. LES ricevis multajn premiojn de UEA, de kinartaj konkursoj naciaj kaj internaciaj. La membraro de la asocio de Lausanne fieras esperante propagandi per tiu medio en jutubo. La lasta realigado 《La Sekreta vilaĝeto》partopenis 12 festivalojn pri mallongaj filmoj tra la mondo.

Okaze de la Internacia Tago de la Indiĝenaj Popoloj de la Mondo, la 9-an de aŭgusto 2020, la Monda Festivalo de Esperanto (MondaFest' 2020) proponas al la publiko kelkajn videojn kaj legaĵojn.

En la jutubkanalo de UEA, UEAviva, Nicolas Viau, unu el la vicprezidantoj de la Loka Kongresa Komitato por la Universala Kongreso de Esperanto en Montrealo, prezentas Georges Sioui, okaze de lia salutmesaĝo kadre de la Malfermo de la Virtuala Kongreso de Esperanto en la 1-a de aŭgusto 2020: https://youtu.be/glKIb1F8i7c.

• Rob Moerbeek

Komence sendis varban leteron al pluraj E-gazetoj Jiři (Georgo) Rada, ĉeĥa ministo el Most, kies kolegoj fumante ankoraŭ pli malsanigis lin ol la jam peze malpura mineja aero. Asistis lin nederlanda fervojisto, Bart Ruirok, Delegito pri fervojoj kaj sindikatismo en Vlaardingen. Li ankaŭ volontulis en la proksima Centra Oficejo por ordigi la gazetojn en la Bblioteko Hector Hodler. ĝuste li ĵus forpasis, jam longe devigita dufoje en semajno viziti Roterdaman hospitalon.

Sed antaŭ kvaronjarcento aperis ekde julio la unua-jaraj numeroj 1-3 sub la titolo “Ni kaj niaj PURAJ PULMOJ”. En la biblioteko troviĝas preskaŭ kompleta serio: A4- au A5-formata, kun nefiksita nombro da paĝoj (lastatempe ofte nur 1, sed foje 20) kaj inter 4 numeroj kaj nur unu jare (nun eĉ pli ol antaŭe mankas tempo). Dum periodo aldoniĝis ilustraĵoj. Kiu forgesus la foton de indonezia tri-jaruleto, viktimigita de ludema onklo, sed krieganta se oni ne havigis al li cigaredon. Nur post kelkaj numeroj ni povis nin konsoli, ke pedagogoj tamen sukcesis normaligi la maniuleton.

• Szilvási László,
Lingvo-Studio, Hungario


Ĉu en via lando ekzistas sur la mapo oficiala Es­peranto-monto, aŭ Esperanto-fontoj, ĉu ekzistas Es­peranto-arboj, -pontoj, -memorŝtonoj, -skulptaĵoj? En Hungario jes, ekzistas plurdekoj de ili!
Okaze de la nuna naskiĝtago de Esperanto, mi lanĉas novan projekton pri Esperantaj memorlokoj, kun akireblo de speciala diplomo pro ilia vizitado!
En aparta retpaĝo mi kolektis la ĉefajn Esperan­tajn memorlokojn en Hungario kun iliaj fotoj kaj mallon­gaj klarigoj. Nun ili estas 21 memor-objektoj en 17 urboj. Se iu vizitas difinitan kvanton de ili kaj pruvas tion per selfio, li povas pretendi specialan atestilon, numerigitan diplomon pri tio!
Vidu: http://www.eszperanto.hu/zeo-hu/ (du-lingva)

Foto: "La sabla kastelo", Oskar-premiita filmo de Co Hoedeman.

“Oni povas diri, ke la filmarto estas la kanada nacia arto”, diras Ĵenja Amis, la sekretario de la montreala LKK (105-a kaj 107-a UK-oj). Montrealo planis por la Esperanto-komunumo riĉan filman programon, kiu devus okazi en la 105-a UK en 2020, nuligita pro la pandemio. Tio tamen ne mahelpis la brilon de la kanada arto por Esperantujo, kaj kun plezuro la montreala LKK ofertis la Monda Festivalo de Esperanto la Kanadan Virtualan Kinejon (KVK)! Temas pri aro da mallongaj filmoj (multaj el ili animaciaj) de la Nacia Filmoficejo de Kanado (NFO), reprezentantaj diversajn aspektojn de la kanada kulturo. La traktataj temoj inkluzivas pacon, indiĝenajn popolojn kaj animaciajn teknikojn. “Per la Kanada Virtuala Kinejo ni volis aldoni plian aspekton – la artan aspekton – en la traktado de la kongresa temo de 2020: “Dialogo kaj Interkompreniĝo en ŝanĝiĝanta mondo”, kiu faris la temo de MondaFest’ 2020.