Nova vento venis en Koreion!

• Inhye Gim (Ella)

Kun la temo “Kion ni faru oka­ze de la 100-jara jubileo de Korea Es­peranto-Asocio” la 51-a Korea Kon­gre­so de Esperanto okazis de la 5-a ĝis la 6-a de oktobro en Jinju, kiu situas en la plej suda parto de Koreio, apud Busan, en kiu pli ol 130 verdaj samideanoj par­toprenis inkluzive 12 el Japanio, 4 el Ĉinio, 1 el Belgio, 1 el Brazilo, 1 el His­panio, 1 el Mongolio.
Nur 2-jaraĝa la filio Gyeongnam pre­nis sur siajn ŝultrojn okazigi la Kore­an Kon­greson de Esperanto en sia urbo.
Tion ni aplaŭdas kaj tio donas al ni kuraĝon kaj freŝan venton, nur tial ke nove naskiĝinta filio havas sufiĉan energion kaj donas ĝin al ni, KEA, kaj ili daŭre naskas novajn komencantojn. Plie en la ĉi-foja kongreso ni nepre devis elekti novan prezidanton de KEA, kaj ni elektas lin, kies nomo estas So Jinsu, kiu nun brile agadas en la Estraro de UEA. Ni esperas, ke la nova prezidanto bone gvidos nian novan 100-an jaron.
De unu semajno antaŭ Korea Kon­greso al kelkaj urboj svarme venis alilandanoj kaj bruis pro nia ĝojinda ren­kontiĝo. Kiam esperantistoj venas al ni, tiam el ilia buŝo nur unu vor­to “saluton!” elfluas, apenaŭ ni aŭ­das tian vorton, ni jam amikiĝas ku­ne harmonie kaj sentas nin kiel fratojn kaj fratinojn el diversaj landoj.
Por la antaŭkongresa ekskurso ni iris al unu granda kastelo Jinju, pri kiu en malnova tempo Koreio kaj Japanio militis kaj unu rakonto estis pri iu vi­rino, kiu havis la taskon ĉiunokte ĝo­j­igi multajn virojn kaj kies nomo es­tis Nongae. Unu nokton ŝi intence al­logis unu japanan generalon kaj ŝi bra­ku­mante lin kun dek ringoj surfingre fa­ligis sin kune kun li en la profundan riveron Namgang por sia patrujo!

Kaj poste ni alvenis al ele­men­ta lernejo, kies nomo estas Bae­young. Ĝi estis nia Kongresejo. De ki­am ni envenis en la elementan lerne­jon, mi sentis revenon al nia juneco ki­el ler­nantoj. Ni plejparte jam aliĝis kaj tial nur la aliĝnumeron komuniki estis nia okupo. Brakumante, salu­tan­te unu post la alia, ni vidis, ke ĉi tiu kon­greso konsistas el diversaj bun­taj kon­ver­sa­cioj kun alilandanoj, ekzem­ple Ta­buchi el Japanio, Ben el Belgio, Ate­na kaj Nema el Koreio.
​De tie mi iris al kurso por ko­men­cantoj por renkontiĝi vizaĝe-al-vizaĝe. En la komenco de la kurso la gvi­­danto Nema, nomante po unu ho­mon, salutas unu al alia kun gaja humoro. Dank’ al tio, ke kelkaj ja­pa­naj komencantoj partoprenis, ni ĉi­uj prenis kurson tute en Esperanto pri kon­cepto, formo, rolo, beligo, en kiu iuj komprenis per bildoj kaj aliaj kom­prenis per lia facila Esperanto. Precipe li fojfoje komparis kun aliaj lingvoj ek­zemple, la franca, germana, japana kaj korea. Tio rimarkigis nin, kiom facila Esperanto estas!
En la malferma soleno nia himno kor­tuŝis nin. Kaj ni bone vidis, kiom da filioj estas en Koreio kaj la iliaj saluto kaj agado pri Esperanto estas nur en Es­peranto. Ni daŭre aplaŭdis al ilia agado kaj al la premiitoj de Hajpin kaj Lee Chongyeong ktp. Precipe la premio Lee Chongyeong estas signifoplena nur pro tio, ke donas ĝin gvidanto, kiu plej multe instruas Esperanton al ko­men­cantoj kaj gvidas ilin aliĝi al KEA.
​Poste okazis bongusta vesper­manĝo, kaj post la vespermanĝo ni ĝuis Gajan vesperon kaj Lanternan fes­tivalon. Ekster la Korea Kongreso de Es­peranto, grandega kvanto da ho­moj venas al Jinju por vidi diversajn lan­ter­nojn de la lando. Vidante lan­ter­nojn, trinkante kafon kaj bieron, ni in­terbabilis pri Esperanto por Espe­ranto. Tiel nia nokto profundiĝis.
En seminario kun la temo “La­bortaskoj por la centjara jubileo de KEA” ni aktive parolis pri niaj vid­punktoj por nia temo en Esperanto. Me­morindas, ke Unika kiel ILEI- kaj TEJO-estrarano proponas al ni, ke la vig­leco en Koreio disvastiĝu al ekster Ko­reio!
Post kiam finiĝis la seminario kun tiu temo, mi ekpripensis kion mi povus fari por nia venonta jaro okaze de la 100-jara jubileo de Korea Esperanto-Asocio kiel unu el la membroj de KEA.
Unue, eksciinte la fakton, ke KEA, Korea Esperanto-Asocio fondiĝis la 31-an de julio 1920, mi tre miras kaj fieras pri tio! Mia amata lingvo Esperanto! Tiom frue envenis nian landon!
Due, mi volus havi la promeson aliĝi al duobliĝo per subskribo, kiel nia Zamenhof jam faris en 1891. Tio estas ke ĝis la venonta Korea Kongreso de Esperanto ni koreoj faros duobligon tiamaniere, kaj ni serĉu novajn amikojn kaj kreskigu ilin ĝis ili sendepende sta­ru sur la tero precize ĝis ili atingos la bazan nivelon en KEA aŭ B1-nivelon de KER. Kompreneble, ke ni gvidantoj de KEA helpu ilin per ĉiuj rimedoj de ILEI-Koreio.
Trie, mi volus sciigi nian novaĵon al alilandanoj per diversaj komunikoj.
Kiam venis la ferma ceremonio de KEA, de la prezidanto mi ricevis KER-atestilojn. Post la ceremonio ni, nome de ILEI-Koreio, havis la okazon premii ĉi-jare la KER- sukcesintojn laŭnivele. Kun granda plezuro ni transdonis la KER-ate­stilojn. Dum la ceremonio kelkaj ho­moj jam promesis aliĝi venontjare al KER-ekzameno.
Ni sekve vidas, ke dum la UK en 2017 kaj lastajare en la Namgang-lernejo, ni, koreoj, kolektis forton unuanime kaj la serio de kelkaj projektoj prepariĝas por nia 100-jara jubileo. Ekzemple, el­doni poŝtkarton en Esperanta versio, inviti esperantistojn el Norda Koreio, fari memlernilon, kiel Duolingo en azia lingvo ktp. Mi esperas, ke en 2020 pli multe da koreoj konos Esperanton kaj disvastigos ĝin de angulo al angulo en Koreio.

Mi revas pri la venonta
nova 100-a jaro!
Tiu ĉi artikolo estis publikigita en la novembra numero 2019. Sekvi la plej novajn publikaĵojn de la revuo Esperanto povas membroj de UEA kaj la abonantoj. Aliĝi al UEA kaj aboni la revuon eblas ĉi-tie.